Gaur egungo arropa 38

Ikusi dugun bezala ehungintza sektorea guztiz feminizatutako sektorea da, emakumea gainera moda kontsumitzaile nagusia da, gizonak baino %300 gehiago. Hau horrela izanik ez ahal da bitxia jostun ospetsu eta ezagunenetariko gehienak gizonak izatea?.

Errealitate bat da, modaren industria gizonen menpe dago, emakumeek sortu, bideratutako eta kontsumitutako industria hau gizonek zuzentzen dute. “The Glass Runway” txostenaren arabera, hau ez da soilik goi-mailako joskintzan ematen, “low cost” bezala ezagutua den horretan ere bai. Txosten honek kristalezko pasabidea (The Glass Runway) erabiltzen du, kristalezko sabaia[1] kontzeptuarekin hitz joko interesgarria eginez.

Moda mundua modu azkar batean aztertzeak zeharkatu egiten gaituzten errealitate ezberdinak agerian usten ditu. pelikuletan, telesailetan, aldizkarietan, marrazki bizidunetan, Instagramen… ikustarazi eta eraiki egiten dira edertasun kanonak, “gorputz perfektuak” islatzen dituzten irudien bonbardaketa jasotzen dugu egunero, ez dira emakume potoloak, ileak edo zelulitisa dutenak sarritan ikusten horrelakoetan. Guzti honek inpaktu ezberdina izango du gizon eta emakumeengan, azkenengo hauek izanik kaltetuenak, izan ere kapitalismoaz gainera heteropatriarkatuak ere baldintzatuko du errealitate hau. Emakumeen gorputza erakusleiho bihurtzen da gorputzen kosifikazioa, komertzializazio eta epaiketarako.

Edertasunaren fikzioa normalizatu egiten da, Photoshoparen edo filtro ezberdinen bitartez konpondutako argazkiak egunero ikusten ditugu, gainera gorputz perfektuaren idei aniztasuna ukatu eta ezkutatu egiten dute: arraza, adina, azalaren kolorea, generoa, identitatea, altuera eta pisua.

Gure testuinguruan edertasun kanon horren oinarrizko ezaugarri bat 38 neurria da, praka neurri honetan sartzen ez bazara ez zara “prefektua” bezala hartzen den horren barne egongo. Tandem honetan emakumeak paper bikoitza dute, kontsumitzaile moduan eta gorputz propioekiko eraikitzen duten gorrotoa, guzti hau proportzionala izango da moda sektoreak lortzen dituen irabaziekin. Izan ere, gure gorputza onartzen eta errespetatzen baino, edertasuna erosi egiten dela erakusten digute arropa, produktu edo edertasun zerbitzuetara bideratuz. Horren eredu dira dieta eta pisua galtzeko daude produktu eta metodologia anitzak, hauek guztiak dietaren kultura delakoa eraikitzen dute.

Bitxikeri bezala aipatzea moda munduan eta arropan konkretuki ez dagoela neurrien taula unibertsal orientagarririk, honek denda bakoitzak beraien neurriak libreki erabiltzera eramaten ditu. Jakina da neurrien arteko oreka bat ez mantentzeak, pertsona bakoitzak bere buruarekiko duen distortsioa handitu dezakeela, elikadura nahasteak sortuz beste batzuen artean.

Arazoa detektatzea eta kontzientzia hartzea honen aurkako neurriak hartzeko baliogarria da, gure gorputzak anitzak dira eta gure ingurunera soilik ez dugu begiratu behar hortaz jabetzeko. Kapitalismoak eta heteropatriarkatuak eredu ezinezkoak sortu arren, gure errealitatean ditugunak maite eta defenda behar ditugu. Pertsonak edozein sailkapen -sexu, genero, adin, jatorri, ....- baino gehiago gara gure buru maitatu eta errespetatzeko ahalegina ezinbestekoa da.

[1] Kristalezko sabaia emakumeek beraien bizi laboralean gora egiteko duten mugaketari deitzen zaio. Hain zuzen, beraien ibilbide laboralean muga jartzen duen sabaia da, gainditzeko zaila eta aurrera jarraitzen galarazten diena. Gainera, ikusezina da, ez dagoelako araurik honen inguruan, ez mugaketa hau zehazten duenik ezta mugaketa hau debekatzen duenik ere.